Typ studiów:

stacjonarne jednolite studia magisterskie

stacjonarne I stopnia

stacjonarne II stopnia

Asystent:

dr Aleksandra Hoffer

Nr sali: 265

Charakterystyka:

Program Pracowni Rysunku zakłada przekazanie studentom określonego zasobu wiedzy i doświadczenia stymulujących przygotowanie ich do samodzielnej pracy twórczej. W związku z tym szczególną uwagę zwraca się na stopniowe i ciągłe wprowadzanie studentów w problematykę artystyczną, na rozwój i kształcenie ich świadomości artystycznej i wrażliwości plastycznej, na umiejętność samodzielnego stawiania sobie i definiowania problemu artystycznego oraz na uświadomieniu studentom poznawczego charakteru procesu twórczego. Czyni się starania by naprowadzić studentów do podejmowania rozwiązań ambitnych mających charakter indywidualnych decyzji artystycznych. Ważną rolę pełni rozwijanie samokrytycyzmu i wyrobienie u studentów samodzielnej oceny wyników, jak również wyrobienie w nich nawyku stałego poszerzania wiedzy fachowej oraz pielęgnowania w sobie potrzeby ciągłych poszukiwań twórczych.

Podstawą studiów w Pracowni Rysunku jest studium z natury. Uczy skupienia, dostrzegania w naturze układów i zależności będących podstawą wszelkich działań plastycznych. Pogłębianie walorów studium, jakościowe ulepszanie jego przeprowadzania jest niezbędnym warunkiem w pracy. W oparciu o martwą naturę, akt, pejzaż, zbudowana jest większość ćwiczeń.

Problematyka będąca przedmiotem zajęć na pierwszych latach studiów jest poświęcona nie tylko zdobyciu umiejętności manualnych ale również opanowaniu podstawowych elementów języka plastycznego właściwego rysunkowi takich jak: proporcje, skala, wielkość, kształt, skala walorowa, bryła, kompozycja, organizacja powierzchni rysunku, rytm, statyka – dynamika. Dalsze lata studiów w pracowni poświęcone są pogłębianiu problematyki warsztatowej i formalnej oraz dalszemu budowaniu środków ekspresji rysunkowej czyli: stosowaniu zasad kompozycji w celu uzyskania czytelnej budowy rysunku, odróżniania wrażeń od wiedzy o obserwowanym świecie (czyli świata przedmiotów od świata stosunków i działań). Dalszemu pogłębianiu powinny ulegać znaczenia podstawowych elementów formy rysunku: światłocień i kontrasty światłocieniowe, formy przestrzenne i formy akcentujące płaszczyznę rysunku, rytm jako element organizujący, hierarchia elementów, synteza. Zajęcia prowadzone są metodą ćwiczeń praktycznych. Podstawową formę pracy ze studentami jest korekta. Podstawą korekty jest odwołanie się studenta do problemów nasuwających mu się w trakcie pracy: problemów budowy rysunku, mechaniki postrzegania, porządkowania obserwacji natury i problemów interpretacji. Program studiów w Pracowni Rysunku jest uzależniony od talentu studenta, Jego możliwości rozwoju artystycznego. Korekta jest za każdym razem indywidualna, a uwagi dotyczą oczywistych błędów, usuwają niejasności w budowie rysunku oraz błędy technologiczne. Stosuje się metodę dydaktyczną nie będącą określoną konwencją i nie przyznającą priorytetu żadnemu systemowi ale metodę elastyczną otwartą na różne idee i teorie. Zmierza się do zbudowania indywidualnych przekonań artystycznych studentów. Każdy wytknięty błąd jest uzasadniany odwołaniem się albo do obserwacji natury albo do podstawowych zasad kompozycji tj. czytelności budowy rysunku. Pomocniczymi metodami dydaktycznymi są wewnętrzne pokazy Pracowni i omawianie rezultatów pracy. Ważną rolę mogą spełnić organizowane przez Pracownię lub Katedrę wystawy publiczne lub udział w studenckich imprezach artystycznych, konkursach, festiwalach itp.