Asystentki:

dr Gabriela Cichowska

dr Aleksandra Kozioł

Typ studiów:

stacjonarne jednolite studia magisterskie - dotyczy studentów Wydziału MiR

stacjonarne I stopnia- dotyczy studentów pozostałych Wydziałów w

stacjonarne II stopnia- dotyczy studentów pozostałych Wydziałów w

Nr sali:  211 (gmach: ul. Wojska Polskiego)

Charakterystyka:

Student 1-ego roku przychodzi do pracowni malarstwa z pewnymi umiejętnościami realistycznego malowania zweryfikowanymi egzaminem. Początkowy semestr przeznaczony jest na ćwiczenia techniczne utrwalające umiejętności adepta, lub je uzupełniające. Od drugiego semestru zachęcany jest do zdefiniowania własnego artystycznego credo i podjęcia własnej problematyki malarskiej – to jest cel główny. Po samookreśleniu następuje praca nad doborem najlepszych środków dla wyrażenia treści (użytym kodem wizualnym), dobór odpowiedniego warsztatu i praca nad nim, wzbogacanie refleksji (miedzy innymi przez lektury).

Ułatwieniu odnalezienia sensu własnej twórczości służy analiza sensów zastanych -lub ich podważenie- w występujących zjawiskach w pracowni lub poza nią. W pracowni mamy kontakt z materią ożywioną i nieożywioną, w różnym stopniu uporządkowania estetycznego i znaczeniowego. Materia ożywiona to głównie ludzie w różnym stopniu poruszający się (dobry temat malarski), czasami z aluzyjnym wyróżnieniem kogoś w rodzaju klasycznego modela, zachęcającego do studiów z natury, analizy koloru i formy na wzór akademicki, bądź dokonania np. pastiszu, czy dekonstrukcji. Materia nieożywiona występująca w przestrzeni pracowni w różnym stopniu uporządkowana, również stanowi pretekst malarskich poszukiwań z pewnym wyróżnionym fragmentem, aluzją do martwej natury. Zarówno model jak i martwa natura zawierają tematykę formalna i znaczeniową będącą pretekstem do własnych poszukiwań artystyczno- technologicznych. Zjawiska z poza pracowni (czy jako szkice z natury, fotografie, zjawiska kultury) mogą być inspiracją do powstających obrazów. studenci są również zachęcani do wizualnych operacji semantycznych w przestrzeni publicznej. Preferowane jest doświadczanie różnych mediów, różnych środków ekspresji, od tradycyjnych do zupełnie nieszablonowych, różnych stylów malowania. Bycie komunikatywnym jako bycie wszechstronnym, czyli możliwość rozumienia różnych użyć języka: na przykład: swobodne posługiwanie się językiem realizmu jak i językiem abstrakcji. Pełne uczestnictwo w kulturze na zasadzie budowania odniesień między formą plastyczną a wyznawaną filozofią, stanem psychologicznym czy zjawiskami politycznymi lub socjologicznymi. Radość bycia sobą, całkowita harmonia z użytymi środkami wyrazu i technologii, kontemplacja tu i teraz.