Instytut Grafiki Artystycznej
Pracownia Technik Łączonych
prof. Sławomir Ćwiek
Asystent:
dr Oskar Gorzkiewicz
Typ studiów:
jednolite studia magisterskie
Nr sali: 144
Charakterystyka:
Obecne tendencje w sztuce, naznaczone priorytetem oryginalności, indywidualizmu, a czasem nawet skrajnego subiektywizmu, wywierają na twórcach presję, domagając się obrazów wyjątkowych, o niespotykanych, unikalnych cechach, co oznacza ciągłe poszukiwania i eksperymentowanie. Bogactwo pojawiających się nowości technologicznych szybko wchłaniane jest przez graficzny warsztat. Możliwość korzystania z szerokiego wachlarza rozwiązań warsztatowych, a przede wszystkim łączenia technik jest otwarciem inspirującej przestrzeni do nowatorskich działań twórczych, realizacji śmiałych koncepcji i kształtowania własnego języka artystycznej wypowiedzi. Pozwala to twórcy wyjść poza przypisane jej standardy i narzucać własny wyraz, właściwy estetyce naszych czasów. Współczesna grafika artystyczna jest właściwą odpowiedzią na zapotrzebowanie współczesnej kultury wizualnej, jednak tylko wtedy, gdy nie odcina się od ciągłości dziedziczenia wartości, które ukształtowały sztukę europejską. To właśnie zachowanie aksjologicznej niezmienności pozwala jej zajmować dzisiaj ważną i znaczącą pozycję pośród uznanych dziedzin sztuki. Jest to też jedna z głównych tez, na której oparty jest program dydaktyczny Pracowni Technik Łączonych.
Program Pracowni Technik Łączonych ma na celu przekazanie niezbędnej wiedzy o istocie artystycznej wypowiedzi i specyfice tworzenia dzieła graficznego oraz stałe poszerzanie umiejętności w sprawnym posługiwaniu się warsztatem.
Realizacja programu dydaktycznego wymaga poświęcenia szczególnej uwagi pielęgnowaniu suwerennej swobody twórczej, niezależnej od doraźnych wpływów, stereotypów ikonograficznych i schematów stylistycznych obecnych w dzisiejszej popkulturze. Konieczny jest kompromis pomiędzy świadomością istnienia we współczesnym kontekście kulturowym, a szacunkiem dla tradycji i osiągnięć stanowiących dorobek sztuki europejskiej. I to właśnie on stanowi właściwy fundament do przeprowadzenia efektywnego procesu edukacyjnego, określenia kryteriów, wymagań, i znalezienia płaszczyzny porozumienia w relacji pedagog–student.