Miło nam poinformować, że prof. Andrzej Turowski, doktor honoris causa Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi, został tegorocznym laureatem prestiżowej Nagrody im. Tadeusza Kotarbińskiego za najlepszą książkę humanistyczną w Polsce. Kapituła konkursu doceniła wydaną w 2023 roku publikację „Radykalne oko. O Witkacym, Kobro, Strzemińskim, Themersonach, Żarnowerównie i innych twórcach sztuki wzbudzającej niepokój”. 

Nagroda im. Tadeusza Kotarbińskiego – pierwszego rektora Uniwersytetu Łódzkiego, ustanowiona przez tę uczelnię w 2015 roku, jest prestiżowym wyróżnieniem podkreślającym wagę dzieł, które w oryginalny i przenikliwy sposób podejmują zagadnienia humanistyki, w tym takich dziedzin jak filozofia, historia, literaturoznawstwo czy socjologia. 

Założenia te ucieleśnia publikacja prof. Turowskiego, wydana w koedycji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i wydawnictwa słowo/obraz terytoria. Jest to dogłębne i przenikliwe studium twórczości artystów awangardowych. Książkę tę określa kilka powiązanych idei, z których najistotniejszymi są problemy związane z katastrofizmem i modernizmem: 

„Modernistyczne pojęcie postępu opieram na pojęciu katastrofy. Chodzi mi o zwrot ku negatywności wyrażający się w sztuce dadaistyczną destrukcją formy i estetyką zniszczenia. Modernizm w mojej książce znaczył przede wszystkim teraźniejszość, nieuchwytny moment rozpięty między przyszłością a przeszłością. Było to abstrakcyjne jądro ciemności, czyli nicość u Witkacego, utrata i brak u Strzemińskiego, pustka realnego u Lacana. Model współczesnej sztuki i świata buduję w książce na gruncie fantazmatycznej całości. Egzotyczną podróż w celu zaspokojenia pragnienia uniwersalnej jedności traktuję jako mit założycielski modernizmu” – czytamy w liście od prof. Andrzeja Turowskiego, który w czasie uroczystej gali wręczenia nagrody w Filharmonii Łódzkiej odczytała Katarzyna Szotkowska-Beylin, redaktorka naczelna Wydawnictwa Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.

Andrzej Turowski - krytyk i historyk sztuki nowoczesnej, znawca awangardy. Autor kilkuset rozpraw naukowych i tekstów krytyczno-artystycznych. Do jego najważniejszych książek należą: Konstruktywizm polski (1981), Wielka utopia awangardy (1990), Awangardowe marginesy (1998), Budowniczowie świata (2000), Malewicz w Warszawie (2002), Parowóz dziejów (2012), Biomorfizm w sztuce XX wieku (2019). Wykładał w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, był profesorem w l’Ecole d’Architecture w Paryżu oraz na Uniwersytecie w Clermont Ferrand, a w 1990 objął katedrę sztuki nowoczesnej Uniwersytetu Burgundzkiego w Dijon. Współtworzył program poznańskiej Galerii Odnowa (lata 60.) i program Galerii Foksal w Warszawie (lata 70.), był również związany z teatrem Cricot 2. Były członek Komitetu Nauk o Sztuce PAN. Doktor honoris causa Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. Odznaczony złotym medalem Gloria Artis.