Z głębokim smutkiem i żalem żegnamy

Profesora Ireneusza Pierzgalskiego

wybitnego Artystę i Pedagoga.

Na zawsze pozostanie w pamięci wielu pokoleń studentów i pedagogów

Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi.

Wyrazy szczerego współczucia Rodzinie Profesora składa
J.M. Rektor Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi
prof. dr hab. Jolanta Rudzka Habisiak
wraz z całą społecznością akademicką.

Nabożeństwo żałobne za śp. prof. Ireneusza Pierzgalskiego odbędzie się 15 marca 2019 r. (piątek) w Parafii Św. Elżbiety Węgierskiej i Bł. Anastazego Pankiewicza w Łodzi (ul. Pankiewicza 15) o godzinie 13.15. Odprowadzenie na Cmentarzu Rzymskokatolickim "Doły" – ul. Smutna 6 o godzinie 14.40.

Ireneusz Pierzgalski – artysta malarz, grafik, fotograf, emerytowany pedagog Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi.

Urodził się w 1929 roku w Łodzi. W latach 1950-1954 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, gdzie w 1955 roku obronił dyplom w zakresie architektury wnętrz. Po studiach nadal związany był z łódzkim środowiskiem artystycznym – m.in. w latach 1955-1977 z Państwową Wyższą Szkołą Filmową. Od 1976 roku pedagog Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi (obecnej Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi).

Przez cały, prawie trzydziestoletni, okres pracy w łódzkiej ASP na Wydziale Malarstwa i Grafiki był kierownikiem Pracowni Fotografii, przekształconej później w Pracownię Fotografii i Obrazu Wideo. W latach 1981-1999 pełnił funkcję kierownika Katedry Wybranych Zagadnień Plastycznych na WGiM. Od 1990 roku zajmował stanowisko profesora nadzwyczajnego, a od 1999 roku, po nadaniu tytułu profesora sztuk plastycznych, stanowisko profesora zwyczajnego. Członek Senatu ASP w Łodzi. Kilkakrotnie nagrodzony nagrodą rektora. W 2003 roku przeszedł na emeryturę.

Artysta pracował w rozmaitych technikach – uprawiał rysunek, malarstwo, grafikę, fotografię. W latach 50. związany był z grupą „Piąte Koło”, a potem „Nową Linią”. W latach 60. często wystawiał swoje prace w jednej z najbardziej wówczas liczących się galerii „Krzywe Koło” w Warszawie.