W ramach XIX edycji FESTIWALU NAUKI, TECHNIKI I SZTUKI (Człowiek-Wiedza - Innowacje) Koło Naukowe Eksperymentarium studentów Pracowni Technik Wklęsłodrukowych i Pracowni Technik Litograficznych ma zaszczyt zaprosić wszystkich zainteresowanych eksperymentem w rysunku na warsztaty rysunkowo-malarskie z techniki atramentowo-tuszowej pt: LEWITUJĄCE KROPKI / LEWITATING DOTS/, które poprowadzi dr Marzena Łukaszuk (autor techniki i kierownik Pracowni Rysunku i Technik Ilustracyjnych na rodzimej uczelni)

Zajęcia odbędą się we wtorek 9 kwietnia 2019 r. o godz. 10.00 w sali 204, 207 (pawilon B, II p, budynek główny ASP).

UWAGA: Materiały plastyczne zapewnia organizator, wszystkich jednak chcących wziąć udział w wydarzeniu prosimy o przyniesienie ze sobą miękkich pędzli.

Opiekunami koła naukowego Eksperymentarium są dr hab. Alicja Habisiak-Matczak i dr Tomasz Matczak.

***

Kilka słów o technice:

„Wspomniana technika nie wymaga kosztownego ani skomplikowanego warsztatu, daje jednak szerokie możliwości malarskie i rysunkowe. Polega na nanoszeniu plam barwnych ze sporządzonej uprzednio mieszanki na papier kredowy. Mieszankę sporządza się z 2 składników tuszu i atramentu. W zależności od efektu barwnego jaki się chce ostatecznie uzyskać należy dobrze przygotować proporcje. Proponuję na początek proporcję 3:2 (tusz:atrament). Atrament w duecie z tuszem ma być jakby czystym dźwiękiem. Tak więc wyboru koloru należy dokonać wśród żywych barw np. takich jak turkusowy, błękitny, zielony, czerwony. Tusz natomiast kreślarski, w tym wypadku staje się niejako tłem, akompaniamentem dla czystego dźwięku. Dobrze więc na początek przy eksperymentowaniu wybierać kolory ciemne, złamane, takie jak: czerń, brązy, zielenie (Uwaga: np. by uzyskać inny niż posiadany odcień brązu należy go przełamać dodając innego koloru np. granatowego, żółtego bądź czerwonego itp. Należy jednak pamiętać, że w tym wypadku musi to być tusz). Przy takim doborze kolorów tuszu i atramentu, a następnie ich zmieszaniu mamy gwarantowany spektakularny efekt końcowy plamy barwnej. Po połączeniu obu składników powstaje zawiesina o jednolitym kolorze, natomiast po naniesieniu jej na powierzchnię papieru uzyskuje się o wiele więcej kolorów. Nanoszenie barwnej mikstury może odbywać się bezpośrednio na papier za pomocą szmaty, wacika, miękkiego np. okrągłego pędzla (tak powstaje plama barwna malarska lub rysunek lawowany) bądź patyka, czy starego markera (rysunek szrafowany), gąbki (tak powstają interesujące struktury). Plamę można wykonać klasycznie przeciągając pędzel dowolnie po płaszczyźnie papieru lub spieniając na niej miksturę ( z odrobiną mydła) wykonując drobne koliste ruchy pędzlem. W obu przypadkach po niedługim czasie, jak tylko plama podeschnie w osiemdziesięciu lub dziewięćdziesięciu procentach (szczyt plamy może być wilgotny) należy mokrą szmatka zdjąć nadmiar tuszu. W efekcie powstaje piękny dekoracyjny rozwibrowany motyw w silnym kontraście barw. W miejscu zdjęcia nadmiaru tuszu odsłania się czysty kolor użytego atramentu w postaci barwnego koła lub podłużnej plamy w otoczce z koloru tuszu. Nowością w tej technice jest właśnie ten efekt rozdzielenia się obu składowych barw mikstury na papierze. Atrament, jako środek barwnikowy, ma właściwości mniej lub bardziej transparentne, tym różni się od pigmentowego tuszu mającego właściwości kryjące. Jako komponent mieszanki wnika w papier, natomiast tusz pigmentowy pozostaje na jego powierzchn.

Inny sposób malowania mieszanką tuszu i atramentu to klasyczne nanoszenie plamy barwnej pędzlem w wilgotny obszar papieru, w tzw. „kałużę wody”. Wystarczy dotknąć powierzchni mokrego papieru pędzlem nasączonym tuszem i atramentem, by móc za chwilę się rozkoszować spektakularnym rozszczepieniem plamy barwnej, rozpływaniem się jej na podłożu papieru. Dodatkowo zetkniecie się z wodą mieszanki obu kolorów powoduje wytrącenie się większej ilości niuansów barwnych.

W technice tej sam papier jest równie ważny jak zestawienie barwników. Efekt, jaki ostatecznie uzyskamy w naszym obrazie może wynikać także z chemicznych i fizycznych właściwości wybranego podłoża, tu papieru kredowanego, czy zależności jego względem pigmentu czy barwnika( tu mamy najprawdopodobniej do czynienia z napięciami powierzchniowymi). Mieszanka bardzo różnie zachowuje się w przypadku różnych rodzajów kredowych podłoży. Papier kredowy, czy inaczej kredowany jest to bezdrzewny papier powlekany cienką warstwą mieszaniny białego pigmentu mineralnego (zazwyczaj siarczanu baru i kaolinu); prasowany klejony w masie charakteryzuje się śliskością i obniżoną wsiąkliwością . Efektów przenikania się barw tuż po pierwszym pociągnięciu pędzla nie da się powtórzyć na żadnym innym papierze jak tylko na kredowym i tylko i wyłącznie po zmieszaniu tuszu i atramentu. Barwy wykonanego obrazu są mocno nasycone przez co uzyskany efekt jest nieco inny niż w akwareli. W tej technice już po jednym pociągnięciu pędzla ma się silnie zróżnicowaną plamę. Obcujący z obrazami w tej technice nawet czasem myślą, że jest to wydruk cyfrowy w bardzo dobrej jakości”.

Marzena Łukaszuk